مهدی خازن

 

تبریز

 

خوشم همیشه که طفل کنار تبریزم

به دیده سرمه کشم از غبار تبریزم

 

برو برو که به ناز تو هیچ حاجت نیست

خوشم به نیم نگاه نگار تبریزم

 

عذار خویش اگر چه به سنبل آرایی

اسیر پیچش چوگان یار تبریزم

 

چه می زنی دف و عود و چه طبل می کوبی

هنوز مست نوای سه تار تبریزم

 

بیا و دام ز ره باز چین که مرغ دلم

بود ز روز نخستم دچار تبریزم

 

تو غمزه هل که به صد غمزه تو نفروشم

به صبحگاه نگاه نگار تبریزم

 

به بازی تو دگر نقد جان و سر نبود

که باختم سروجان در قمار تبریزم

 

اگر به سعدی و حافظ خوش است شیرازی

خوشم به شعر خوش شهریار تبریزم

 

خوشم به راجی و صراف و نیر و پروین

به صائب و به همام و بهار تبریزم

 

برو که عرصه شیران مجال روبه نیست

خراج چین بستاند دیار تبریزم

 

شکسته طاق فلک از کلاه ارک بلند

مثال بین زقد استوار تبریزم

 

زخون پیکر ستارخان و باقرخان

دمیده لاله به هر مرغزار تبریزم

 

چو خصم پست بخواهد تجاوزی بکند

به دست و جان و سرم پاسدار تبریزم

 

ز خازن این بشنیدم که با خدا می گفت

سپاس باد تو را کز تبار تبریزم

 

۱۳۶۳/۱۰/۱۸

نسخه خطی